16 Ekim 2010 Cumartesi

no return


sonu gelmez masallar diyarında bin çırpınış,
sustukça çoğalan sessizlikte kayboluşlar.
neydi aklımın köşesindeki o minik umut?
bu muydu harikalar ülkesi?

hanginiz en gerçek ki?
gerçeklikten yoksun gülüşlerin içinde
kendimi, kendi gölgeme bıraktım.
yine de...

2 yorum:

Elif Gizem dedi ki...

kendi gölgen kendinde saklanırken, daha da kararmaz mı için? Bırak güneş görsün kalbin...

mutluluk kolesi dedi ki...

dışarıdaki karanlıktansa kendi karanlığım daha iyi olmaz mı?