1 Ocak 2012 Pazar

feel the breath


akciğerlerinde ezilmiş bir oksijen molekülüyüm.

adımı her söylediğinde haykırarak, çırpınarak çıkıyorum,

atmosfer dediğin bi yabancı dünya..

karıştım gittim.


ben bulamadım döngüyü,

bilemedim yolu,

dönemedim geri.



ne yağmur olabildim,

ne bulutlara sığabildim,

ne de uyum sağlayabildim gökyüzüne.

nefes veren ,heryere can veren ben

kendime yetemedim.



bir şimsek kıvılcımı yetti yanmama,


sönemedim..

Hiç yorum yok: