yerini sevmiş bir taş gibi hissediyorum kendimi ,
ağır, yorgun ve yıllardır kış uykusunda gibi,
hayata küsmüş gibi, tek bi nefeslik yaşamım kalmış gibi,
çakılmış gibi,
ne yağmurlar geçti
daha da derine indim
hiç yerimden oynamayacakmış gibi
üstümü kumla doldurup daha derine kaçasım gelmiyor değil
ama herşeye rağmen yerim toprağın üstüdür
çıkıp nefes almak lazım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder