ilkel güdülerimiz ne menem birşey
bizi içten içe yönlendiriyor lanet şeyler!
bi süre sonra bunların etkisiyle saçmalayıp abartıp sendromlara giriyoruz.
sağlıklı bir erişkini düşünelim
önüne hep hedefler koyuyoruz
tüm gençliği boyunca ödül ceza yöntemiyle gaza getirilip eğitilmeye alışkın bu sağlıklı(!) erişkinimiz önüne konan hedefleri tek tek tükettikten sonra-ki nedir bunlar eğitim,iş,güç,evlilik,çocuk,ev,araba vs..- bi yerde tüketecek tabi hedefleri ya da tıkanıp kalacak yerinde sayacak bi süre
işte o evrede çıkıyor bu güdüler
kendi için belirlenen hedefleri gerçekleştirdiyse erişkinimiz boşlukta kalıyor,
gözüne fener tutulmuş şaşkın tavşan gibi manasız manasız bakıyor etrafına
o zaman kendine bi uğraş, bi hobi bulma derdine girişiyor (kendince hedef oluşturma sendromu) bakıyor ki toplumun hedeflerini bitirmiş, hedeflere alışkın erişkinimiz kendine hedefler koyuyor ne bileyim bi kursa yazılıyor, çiçek besliyor, evcil hayvan alıyor falan..
işte sapıtma noktası burda
amacından sapan erişkinimiz kendini fazlaca kaptırınca, şu sonuçlar ortaya çıkıyor;
-10 kedili teyzeler
-Bilgisayar oyunu manyakları
-İşkolikler (Bunlar garibim kendilerine hobi bulamayıp kendilerini işine adayanlar)
-Evi seraya çevirenler (Bunlar da toplumun evlilik, çocuk hedeflerini bu şekilde üreterek karşılamaya çalışanlar)
sen de bunlardan biriysen üzülme, yavaşça elinden bırak kedi mamasını, iş evraklarını, git dünyayı keşfet canım.öyle kediyle mediyle uğraşma, onlar zaten dışarda gayet rahat rahat yaşıyorlar, gidiyorlar fare falan yakalıyor spor oluyor, sen de dayıyosun mamaları, obez oluyor hayvancıklar kuzu gibi. sana da yazık hayvana da..
senin suçun yok canım, toplum ve güdülere çamur atıp kaçabilirsin,
hadi öptüm,kib bye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder