tepsi iyice dolmaya baslamıstı..
aradaki boşlukları doldurmak için herkesi itip kakıyordu eller...
tuzluk gözünü ondan ayırmıyordu hala
oysa ondan milyonlarca var niye ona bakıyorsun?
peki ben niye ona bakamıyorum
sus pus dibinde bekliyorum
tuzluğun bakışlarını farkedince yüzüne ürkek bi ifade yerleşiverdi
bu küskün tavırlarıyla ona daha da yakınlaşmak isterken o el aldı onu yanımdan
beni de aldı ardından
yukarıdan dönüp tuzluga nanik yapmamak çin kendimi zor tuttum
yine yanımdaydı..
ve ben yine alısılmıs sessizliğimde..
içimdeki isyankar sesleri bastırmakta o kadar zorlanıyordum ki
tüm boyalarım kasılıyordu sanki
bu veryansınlar neydi böylesine
neydi derdi içimdeki kıpır kıpır tuz tanelerinin..
başını öne eğmiş kaderine razı gibiydi
bizi yerleştirirken aramıza yine o kürdanları koydu
yakındık elimi atsam uzanabilcektim ama aramızda dikenler vardı
o kadar da uzaktı bana..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder