sütlaçtaki pirinç taneleri gibi piştim, şiştim, çok lapayım artık..
içimdeki tüm nişastayı dışarı kusuyorum.
şekere bulanmış, yapış yapışım
herşey yapışıyor üzerime
melodik bir depresyon, hüzün, umutsuzluk..
donuk bir tat çöküyor üstüme,
kase kase boşalıyor içimdeki hüzün.
mis gibi tarçın kokuyorum, süsleniyorum,
lezzetli bir sütlacım,
ama tek başıma sadece lapa bir pirinç tanesiyim.
